گفت و گویی در باره ریا کاری
ریاکاری در دین داری، اعمال و گفتار ریاکارانه را جایگزین حقوق شهروندی و حدود اجتماعی کرده است و کم کم ریاکاری یک هنجار و شیوه‌ی زندگی شده و افراد با آنکه به حقوق و حدود هم تجاوز می‌کنند و حقوق یکدیگر را پایمال می‌کنند در عین حال فکر می‌کنند رابطه‌ی خود را با خداوند حفظ کرده‌اند، در این صورت سامان و نظم جامعه از هم می‌پاشد و عبادتی هم به معنای واقعی آن صورت نمی‌گیرد.
گفتاری در باره‌ی سوره‌های مشهور به آخرالزمانی
آیا سوره‌هایی که مشهور به آخرالزمانی هستند به معنای فروپاشی کیهان بوده است؟ یا به معنای نقطه‌پایان برای یک فرد، یک قوم، یک فرهنگ، و یک ایده؟
در حاشیه‌ی برنامه پرگار
صورت مسئله این گونه عنوان شد که: آیا عرفان موجب تلطیف اسلام شده و آن را از خشونت دور کرده است؟
در پاسخ به این پرسش نوشته بودم که کدام اسلام؟ و ....
در تبار شناسیِ واژه‌ی دین
🔻 لایو رمضانی در اینستاگرام با حضور علی طهماسبی در باره پیشینه‌ی واژه‌ی دین
ابهام، بهیمه/ از فرهنگ واژگان
هنگامی‌که مدیران و رهبران جامعه اموری چون سیاست، اقتصاد، رویکردهای فرهنگی و دینی، و دیگر مسائل کلان مربوط به جامعه را در نوعی ابهام بگذارند چنان است که انگار مردم عادی را بهیمه و چارپایان شمرده‌اند و به این گونه اندک اندک مردم عادی، رابطه‌ی منطقی میان وقایع را گم می‌کنند
اسطوره‌ي خانه‌ي پدر
برخي از رؤياهاي ما، در قالبِ اسطوره‌ها هم طرح شده‌اند. مانند رؤياي شنا در آب و عبور از رودخانه، يا رؤياي حضور ما در خانه‌اي که به دوران کودکي در آن مي‌زيستيم. يعني که اين گونه رؤياها موضوع نو ظهوري نيست و ظاهرا براي همه‌ي نسل‌هاي گذشته و کنوني پيش آمده و مي‌آيد و ماجرايي تکرار شونده است. احتمالا به همين جهت که تکرار شونده هستند و عموميت دارند، در قالبِ اسطوره‌ها هم مطرح شده‌اند
باز هم باید آواز بخوانیم
ما با هم حرف مي‌زديم. حرفهامان مثل وزيدن باد روي بوته‌ها، يا پيچيدن نسيم در لابلاي برگ‌ها بود. هرچه فكر مي‌كنم يادم بيايد كه باهم چه مي‌گفتيم چيزي سر در نمي‌آورم، ولي تازگي‌ها .....
سِحر و ساحران
در متن قرآن، و به ویژه در داستان موسی و سحره‌ی فرعون، سحر صرفا به جادوهاي عجيب و غريب و اوراد و پيشگويي‌هاي فريبنده و احضار ارواح و ادعاي رابطه با نيروهاي غيبي خلاصه نمي‌شود بلكه مهمترين و برجسته‌ترين وجهي كه در باره‌ي سحر در قرآن آمده، عبارت است از پنهان‌كاري، وانمودن يا به‌نمايش گذاشتن چيزهاي دروغ و غير واقعي براي فريب، و تصرف در نگاه و چشم مردم...
تاملّی در سوره‌ی قیامت
در سوره‌ي قيامت، هنگامه‌ي مرگ بخش مهمی از قيامت شمرده شده است که از آن نه راه گريزي هست نه صخره و پناهي، و چنان است که در اين لحظه‌ي پرتاب شدن به دره‌ي هولِ ابديت، براي لمحه‌اي کوتاه تمامي سرگذشت خويش را از دور تا نزديک مرور مي‌کند، اين یادی از ورود به واقعه‌ي قيامت است. اما گويي محمد رسول شتاب داشت تا اين خوانش را به آخر برساند...
من آیینه‌ای دارم
فقیران را به تقوای از خداوند دعوت کردیم و به معنویت بشارت دادیم و تلاش خویش را برای بیشتر داشتن افزودیم.
بر قداست آسمان افزودیم و به سودای ملکوت اشگ شوق از خود وانمودیم و زمین را به‌آشوبِ غارت کشاندیم....
شما چیزی یادتان هست؟
ما با هم بودیم، اما نمی دانم چرا یادت نیست. تازه رسيده بودیم به عرفاتِ سرزمین خودمان. بيابانی خلوت و خاموش، و نزديك غروب بود كه شبحی اساطیری در برابرمان ظاهر شده بود، انگار ابراهیم بوده باشد. دست‌هايش را به سوی آسمان گشوده بود و فرياد برآورده بود كه: آی خداوند، مرا نشان بده كه چگونه مردگانِ این سرزمین را زنده خواهی كرد؟ [1]
برگزیدهها:
نبوت و پادشاهی/ از تورات تا قرآن
____________
______________
(صوتی) نقش دهقانان خراسان
______________
____________
____________
_____________
_____________
_____________
